>
Μπορούμε ακόμα μια ζωή να ζήσουμε καινούρια, αντίς να μαραζώνουμε σαν τον κομμένο δυόσμο:
φτάνει να κάνουμε πανιά σαν τους Θαλασσοπόρους που,
μια πατρίδα αφήνοντας-εύρισκαν έναν κόσμο!
του Κ.Ουράνης (1890 – 1953)
24/02/2011
20/02/2011
>Είπαν …
>
Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι και δυσκολότερο να ειπωθούν. Εκείνα που σε κάνουν ακόμα και να ντρέπεσαι, επεδή την ώρα που τα λες, οι λέξεις μειώνουν τη σημασία τους -οι λέξεις συρρικνώνουν και δίνουν μια καθημερινή, συνηθισμένη διάσταση σε νοήματα που όταν τα είχες στο μυαλό σου περιλάμβαναν τα πάντα…
του Stephen King «Στάσου πλάι μου» (1982)
14/02/2011
>Δεν θέλω τα δώρα σου, ευχαριστώ!
>
– Τι όμορφη μέρα! σκέφτηκε ο ασκητής Φασκωλόμυς καθώς καθόταν στη σκιά μιας φτελιάς. Ο ήλιος λάμπει, τα πουλιά κελαηδούν και μ’ αρέσει να κοιτάζω τα κλαδιά των δέντρων να χορεύουν στο ζεστό αεράκι.
– Τι άσχημη μέρα! γκρίνιαξε ο αρκούδος Τρομάρας, καθώς ποδοπατούσε τα λουλούδια. Ο ήλιος με πειράζει στα μάτια, τα πουλιά τσιρίζουν και κράζουν, τα δέντρα μπαίνουν μπροστά στο δρόμο μου και ο αέρας αναμαλλιάζει τη γούνα μου!
Ο αρκούδος Τρομάρας εξακολούθησε να περπατάει κλωτσώντας και ποδοπατώντας ό,τι εύρσκε μπροστά του, μέχρι που έφτασε στο μέρος όπου καθόταν ήσυχα ο ασκητής Φασκωλόμυς.
– Τι κάνεις εδώ καθισμένος πάνω στο δρόμο μου; ρώτησε ο Τρομάρας.
Ο Φασκωλόμυς συνέχισε να κάθεται και να χαμογελά ατάραχος. Άκουσε προσεκτικά τον Τρομάρα αλλά δεν είπε τίποτα.
– Φύγε από το δρόμο μου! τον διέταξε ο αρκούδος Τρομάρας σμίγοντας τα φρύδια του. Αλλιώς θα σου δώσω μια στο κεφάλι!
Ο ασκητής Φασκωλόμυς απλά χαμογελούσε.
– Γιατί δε λες τίποτα; Θέλεις να σου στρίψω κανένα κόκαλο; στρίγκλισε ο Τρομάρας, νιώθοντας να του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.
Ο ασκητής Φασκωλόμυς απλά χαμογελούσε.
– Δεν άκουσες τι είπα; βρυχήθηκε ο Τρομάρας ακόμα πιο δυνατά, κουνώντας απειλητικά την πατούσα του μπροστά στο πρόσωπο του Φασκωλόμυ. Θες να φας μια γερή γροθιά στη μύτη;
Ο ασκητής Φασκωλόμυς απλά χαμογελούσε.
Ο αρκούδος Τρομάρας τα έχασε! Ο Φασκωλόμυς δεν αντιδρούσε καθόλου κι αυτός δεν είχε πια τόσο μεγάλη όρεξη να ποδοπατήσει τη γη και να φωνάξει, όμως ένιωθε ακόμα αρκετά θυμωμένος.
– Έχεις κάτι να πεις; ρώτησε.
Ο Φασκωλόμυς κοίταξε τον Τρομάρα.
– Δεν έχω τα γενέθλιά μου σήμερα, είπε χαμογελώντας του.
Τι; … Γιατί μου λες ότι δεν έχεις τα γενέθλιά σου; ρώτησε ο Τρομάρας. Δε με νοιάζουν τα γενέθλιά σου!
– Τότε γιατί προσπαθείς να μου κάνεις δώρα; απάντησε ευγενικά ο Φασκωλόμυς.
– Τι δώρα; ρώτησε μπερδεμένος ο Τρομάρας.
Προσπάθησες να μου δώσεις ένα χτύπημα στο κεφάλι, ένα στρίψιμο στα κόκαλα και μια γροθιά στη μύτη.
Δε θάλελα αυτά τα δώρα ακόμα κι αν ήταν τα γενέθλιά μου, είπε ήρεμα ο Φασκωλόμυς. Νομίζω ότι θα αναγκαστείς να κρατήσεις όλο το θυμό σου για τον εαυτό σου.
Ο αρκούδος Τρομάρας αγριοκοίταξε το Φασκωλόμυ που καθόταν πάνω στο γρασίδι ανάμεσα στα λουλούδια. Γρύλισε μπροστά στο χαμογελαστό πρόσωπο του ασκητή:
– Δεν είμαι θυμωμένος! φώναξε ποδοπατώντας μια μαργαρίτα.
– Αλήθεια; ρώτησε ο Φασκωλόμυς ανασηκώνοντας τα φρύδια του και δείχνοντας το τσακισμένο λουλούδι κάτω από το πόδι του Τρομάρα.
Ο Τρομάρας σήκωσε το πόδι του και μάζεψε τη διαλυμένη μαργαρίτα.
– Δεν το έκανα εγώ αυτό!…διαμαρτυρήθηκε. Το έκανα;
Ο Φασκωλόμυς καθόταν απλά και χαμογελούσε αλλά δεν είπε τίποτα.
Ο Τρομάρας κοίταξε τη μαργαρίτα σμίγοντας τα φρύδια του. Ήταν ένας μεγαλόσωμος αρκούδος, αλλά κατά βάθος δεν είχε ποτέ την πρόθεση να πληγώσει κανένα ούτε να καταστρέψει κάτι.
– Συγνώμη, λουλουδάκι, δεν ήθελα να σε διαλύσω. Ήμουν… ήμουν θυμωμένος, παραδέχτηκε. Δε σε είδα. Αλλά θα προσπαθήσω να μην καταστρέψω άλλα λουλούδια σήμερα.
Ο Τρομάρας κράτησε το λόγο του κι όλη την υπόλοιπη μέρα ήταν πολύ προσεκτικός με όλα τα λουλούδια του δάσους, με όλα τα πουλιά και με όλα τα δέντρα!
Ο αρκούδος Τρομάρας ξόδευε τόσο πολύ χρόνο με το να είναι θυμωμένος ώστε είχε ξεχάσει ότι ήταν θυμωμένος.
Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να θυμώνουμε μόνο και μόνο επειδή κάποιος άλλος είναι θυμωμένος. Είναι καλύτερα να μην φορτωνόμαστε το θυμό του άλλου ακόμα κι αν εκείνος προσπαθεί να μας τον μεταδώσει.
Πηγή : http://www.zentails.com.au
Πηγή : http://www.zentails.com.au
11/02/2011
09/02/2011
>Θα περάσει κι αυτό!
>
Ένα πρωί ο μικρός Σολομώντας είδε τον χρυσοχόο του πατέρα του, του βασιλιά Δαυίδ, να κάνει βόλτες στην αυλή του παλατιού, σκεφτικός και στενοχωρημένος. Το παιδί τον ρώτησε με απορία:– Γιατί είσαι τόσο σκεφτικός και λυπημένος, φίλε μου;
– Επειδή μέσα σε επτά ημέρες πρέπει να βρω μια λύση σε αυτό που μου ζήτησε ο βασιλιάς πατέρας σου, του απάντησε ο χρυσοχόος. Αν δεν τη βρω θα χάσω τη δουλειά μου. Αλλά είμαι απελπισμένος γιατί δεν υπάρχει λύση σ’ αυτό που μου ζήτησε!
– Και τι είναι αυτό που σου ζήτησε; ρώτησε ο Σολομώντας.
– Μου ζήτησε να του φτιάξω ένα χρυσό δαχτυλίδι που να έχει πάνω του χαραγμένη μία επιγραφή γραμμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να θυμίζει στο βασιλιά, όταν βρίσκεται σε περίοδο μεγάλης ευτυχίας, να μην παρασύρεται από την ευτυχία του ξεχνώντας το θεϊκό λόγο. Αλλά και όταν βρίσκεται σε περίοδο μεγάλης δυστυχίας να τον βοηθάει να διατηρεί το κουράγιο του και να αντιμετωπίζει τις αποτυχίες και τις δυσκολίες.
Αμέσως ο Σολομώντας Σολομώντος είπε τι έπρεπε να γράψει πάνω στο δαχτυλίδι: «Θα περάσει κι αυτό!»
Πηγή : http://www.spiritual-short-stories.com/spiritual-short-story-116-This+Too+Shall+Pass.html
08/02/2011
04/02/2011
>Η διδασκαλία ..
>
Βλέποντας το πλήθος των ανθρώπων να τους ακολουθεί, ο Ιησούς ανέβηκε στο βουνό. Μόλις κάθισε, οι μαθητές του κάθισαν κι αυτοί γύρω του. Σήκωσε τότε τα μάτια του προς τους ουρανούς και είπε :
– Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι διότι σ’ αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι αυτοί που υποφέρουν γιατί αυτοί θα παρηγορηθούν. Μακάριοι οι πραείς γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη …
Όταν τελείωσε ο Ιησούς, ο Πέτρος ρώτησε : «Πρέπει να τα γράψουμε όλα αυτά;»
Ο Ανδρέας ρώτησε : «Πρέπει να τα μάθουμε όλα αυτά;»
Ο Ιάκωβος : «Και πρέπει να τα μάθουμε απέξω»;
Ο Φίλιππος πρόσθεσε : «Είναι πολύ δύσκολα».
Ο Ιωάννης είπε : «Δεν έφερα χαρτί».
Ο Θωμάς είπε : «Δεν έφερα στυλό».
Ανήσυχος, ο Βαρθολομαίος ρώτησε : «Την επόμενη φορά θα έχει και τεστ»;
Ο Μάρκος ρώτησε χαμηλόφωνα το διπλανό του : «Με ποιο «ι» γράφεται η λέξη «πραείς»»;
Ο Ματθαίος σηκώθηκε και έφυγε χωρίς να περιμένει τους άλλους, λέγοντας δυνατά : «Πάω στην τουαλέτα».
Ο Σίμων κοίταξε το ρολόι του και σχολίασε : «Όπου να ναι, χτυπάει».
Τέλος, ο Ιούδας ρώτησε το Δάσκαλο : «Κύριε, μπορείς να επαναλάβεις αυτό που είπες για τους φτωχούς;»
Ο Θωμάς είπε : «Δεν έφερα στυλό».
Ανήσυχος, ο Βαρθολομαίος ρώτησε : «Την επόμενη φορά θα έχει και τεστ»;
Ο Μάρκος ρώτησε χαμηλόφωνα το διπλανό του : «Με ποιο «ι» γράφεται η λέξη «πραείς»»;
Ο Ματθαίος σηκώθηκε και έφυγε χωρίς να περιμένει τους άλλους, λέγοντας δυνατά : «Πάω στην τουαλέτα».
Ο Σίμων κοίταξε το ρολόι του και σχολίασε : «Όπου να ναι, χτυπάει».
Τέλος, ο Ιούδας ρώτησε το Δάσκαλο : «Κύριε, μπορείς να επαναλάβεις αυτό που είπες για τους φτωχούς;»
Εκείνη τη στιγμή πλησιάζει τον Ιησού ένα μέλος της Επιτροπής για την Εκπαιδευτική Πολιτική του κράτους και το ρωτά :
– Κύριε, αναρωτηθήκατε μεταγνωστικά για το σημερινό σας μάθημα;
– Ποιος ήταν ο σκοπός και οι επιμέρους στόχοι της σημερινής σας διδασκαλίας;
– Ποιες ήταν οι αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετώπισαν στη μάθησή τους οι μαθητές σας;
– Ποιες ικανότητες και δεξιότητες ανέπτυξαν και ποιες συμπεριφορές υιοθέτησαν οι μαθητές σας με το σημερινό μάθημα;
– Προβληματιστήκατε για την αποχώρηση του μαθητή σας;
– Γιατί δε μοιράσατε εποπτικό υλικό στο σημερινό σας μάθημα;
– Γιατί δε χρησιμοποιήσατε ομαδοσυνεργατική διδασκαλία;
– Γιατί δε χρησιμοποιήσατε τεχνικές εκπαίδευσης ενηλίκων: εργασία σε ομάδες, παιχνίδι ρόλων κλπ;
– Γιατί χρησιμοποιήσατε μετωπική διδασκαλία; Θεωρείτε ότι ήταν η καταλληλότερη;
Σ’ αυτό το σημείο, ο Ιησούς γονάτισε σε ένα βράχο και έκλαψε.
31/01/2011
>Είπαν …
>
Τι είναι αγάπη;Δεν είναι συμπόνοια μήτε καλοσύνη.
Στη συμπόνοια είναι δύο, αυτός που πονά κι αυτός που συμπονάει.
Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένα.
Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα.Δεν ξεχωρίζουν.
Το εγώ και εσύ αφανίζονται.
Αγαπώ θα πει χανομαι»
Ν. Καζαντζάκης
26/01/2011
>Αντιμετωπίζοντας μια κρίση …
>
Το ακόλουθο γεγονός συνέβη κατά τη διάρκεια ενός υπεραντλαντικού αεροπορικού ταξιδίου :
Μία κυρία έτυχε να καθήσει δίπλα σε ένα μελαψό κύριο. Η κυρία, φανερά εκνευρισμένη, ζήτησε από την αεροσυνοδό να της βρει άλλη θέση, επειδή δεν ήθελε να κάθεται δίπλα σε κάποιον μη «ευχάριστο» τύπο!
Η αεροσυνοδός της είπε ό,τι η πτήση ήταν γεμάτη, αλλά θα ερευνούσε εάν υπήρχε χώρος ελεύθερος, ακόμη και στην πρώτη θέση, ώστε να καλύψει το αίτημα της.
Oι υπόλοιποι επιβάτες βλέποντας τη σκηνή, απογοητεύτηκαν πάρα πολύ τόσο από την κυρία και την αντικοινωνική της στάση, αλλά και με το γεγονός ότι μια τέτοια παράλογη απαίτηση θα την οδηγούσε ακόμη και στην πρώτη θέση.
Ο δυστυχής επιβάτης φανερά ενοχλημένος και συγχρόνως λυπημένος, για την ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε, προτίμησε να σιωπήσει.
Το κλίμα μέσα στο αεροπλάνο ήταν πολύ ψυχρό και η ατμόσφαιρα πολύ ηλεκτρισμένη, αλλά η συγκεκριμένη κυρία έδειχνε ευτυχισμένη και χαρούμενη που θα μετακόμιζε στην πρώτη θέση, μακρυά από «εκείνο» το άτομο
Λίγα λεπτά αργότερα η αεροσυνοδός επέστρεψε και είπε στη κυρία: «Συγγνώμη κυρία, η πτήση είναι γεμάτη και δεν υπάρχει κενή θέση … Ευτυχώς όμως βρήκα μία ελεύθερη στην πρώτη θέση! «Moυ πήρε αρκετή ώρα, διότι έπρεπε να πάρω πρώτα την άδεια του captain για να γίνει αυτή η αλλαγή. Συγκεκριμένα μου είπε ό,τι «με κανένα τρόπο δεν μπορούμε να πιέσουμε κάποιον να καθήσει δίπλα σε ένα τόσο μη ευχάριστο άτομο» και ενέκρινε αμέσως την αλλαγή!»
Οι υπόλοιποι επιβάτες δεν μπορούσαν να πιστέψουν ο,τι άκουγαν εκείνη τη στιγμή … και η κυρία, με φανερή ικανοποίηση στο πρόσωπο, ετοιμάστηκε να σηκωθεί από τη θέση της …
Τότε η αεροσυνοδός γύρισε δίπλα στο μελαψό κύριο και του είπε : «Κύριε, αν θέλετε ακολουθήστε με στην πρώτη θέση!!! Εκ μέρους της αεροπορικής μας εταιρίας, ο captain ζητά συγνώμη για το γεγονός πού έτυχε σε σας, να καθήσετε δίπλα σε ένα τόσο μη ευχάριστο άτομο»
Ολοι οι επιβάτες χειροκρότησαν και έδωσαν συγχαρητήρια στο πλήρωμα γιατί χειρίστηκαν την υπόθεση τόσο αποτελεσματικά.
Εκείνη τη χρονιά ο captain και το πλήρωμα βραβεύτηκαν για την αντίδραση τους σε εκείνη την πτήση.
23/01/2011
>Πώς θα καταπολεμήσουμε το άγχος;
>
Όπως αποκαλύπτουν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο, ο καλύτερος τρόπος για να ξεφορτωθούμε το στρες είναι το να… γράφουμε.
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν για τη μελέτη τους μαθητές, οι οποίοι έπρεπε να γράψουν διαγώνισμα και είχαν άγχος. Τους έδωσαν μία κόλλα χαρτί και τους είπαν να γράψουν για όσα φοβούνταν και τους άγχωναν. Όσοι μαθητές έκαναν αυτή τη μικρή άσκηση απέδωσαν καλύτερα στο διαγώνισμα από αυτούς που δεν είχαν αποτυπώσει τις σκέψεις τους στο χαρτί.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Ψυχολογίας Σίαν Μπέλοκ, που ήταν επικεφαλής της έρευνας, όταν γράφουμε για γεγονότα που μας επηρεάζουν συναισθηματικά, αποφεύγουμε να «αναμασάμε» τις αρνητικές σκέψεις, που μας προκαλούν άγχος και στενοχώρια. Αυτό, με τη σειρά του, επηρεάζει τις επιδόσεις μας είτε πρόκειται για δραστηριότητες στο σχολείο είτε τη δουλειά.
Ο καθηγητής Μπέλοκ λέει ότι ίσως με αυτό τον τρόπο, «αδειάζοντας» δηλαδή τα συναισθήματα στο χαρτί, απελευθερώνεται ένα μέρος των νοητικών μας δυνάμεων ,που αξιοποιείται έτσι σε πιο δημιουργικές δράσεις.
Πηγή : http://www.zougla.gr
ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ 
