>Αντιμετωπίζοντας το άγχος … φυσικά

>

Το άγχος είναι μια κατάσταση σωματική ή ψυχική, η οποία μπορεί να προκαλέσει τις σωματικές ή ψυχικές αντιδράσεις του οργανισμού μας που τελικά αποβαίνουν βλαβερές για μας.
Ο λόγος για τον οποίο το άγχος μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες ψυχοσωματικές συνέπειες είναι η κινητοποίηση του συμπαθητικού αυτόνομου νευρικού συστήματος και η έκκριση κάποιων ορμονών, όπως η επινεφρίνη, η νορεπινεφρίνη και η κορτιζόλη। Οι ορμόνες αυτές σηματοδοτούν φυσικά την εγρήγορσή μας, με σκοπό τη διαφυγή από κάποιον ελλοχεύοντα κίνδυνο, σε εποχές που ο άνθρωπος έδινε μάχη καθημερινά για την επιβίωσή του ρισκάροντας την ίδια του τη ζωή। Σήμερα, η αδυναμία του ανθρώπου ν`ανταπεξέλθει στις αυξημένες του υποχρεώσεις τον οδηγεί στην εμφάνιση άγχους και στην αναίτια ουσιαστικά υπερέκκριση των παραπάνω ορμονών, οι οποίες τελικά αλληλεπιδρούν με το νευρικό μας σύστημα, φθείροντας άλλα οργανικά συστήματα,όπως το ανοσοποιητικό. Καταστέλλουν, δηλαδή, την άμυνα του οργανισμού. Γι’αυτό και κάποιες από τις συνέπειες του άγχους περιλαμβάνουν ημικρανίες, εξάντληση, αϋπνία, ξηροστομία και εφίδρωση, γαστρεντερικές διαταραχές, ταχυκαρδία και σφίξιμο στο στήθος. Το πλέον ανησυχητικό όμως είναι το γεγονός ότι όταν το άγχος επιμείνει μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές διαταραχές του ψυχισμού ή στην απλούστερη περίπτωση, σε κατάθλιψη.

Οι παράγοντες που μπορεί να οδηγούν στην εμφάνιση του άγχους ποικίλλουν. Τέτοιοι είναι το έντονο φως, ο πόνος, οι ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις μας, κάποια γεγονότα της ζωής όπως ένας θάνατος ή ένα διαζύγιο καθώς επίσης και οι γρήγοροι ρυθμοί των πόλεων. Ομως, άγχος μπορεί να προκαλέσει και η έλλειψη βασικών θρεπτικών συστατικών λόγω κακής διατροφής, το κάπνισμα καθώς και η κατανάλωση κάποιων ουσιών όπως είναι το αλκοόλ.

Η αντιμετώπιση του άγχους με βάση κάποια φαρμακευτική αγωγή δεν είναι η καταλληλότερη σε όλες τις περιπτώσεις ,δεδομένων των μακροχρόνιων συνεπειών των φαρμάκων που συνήθως συνταγογραφούνται. Και αφού το στρες αφορά σε μια μεγάλη γκάμα ηλικιών αλλά και ιδιοσυγκρασιών, καλό θα ήταν η αποβολή του να περιλαμβάνει όσο το δυνατό πιο φυσικές μεθόδους, όπου βέβαια αυτό είναι εφικτό και ενδεικνυόμενο.

Τετοιες μέθοδοι περιλαμβάνουν, τόσο κάποιες τεχνικές χαλάρωσης και αυτοσυγκέντρωσης, όπως ο οραματισμός (νοερή απεικόνιση), η μουσικοθεραπεία, ο διαλογισμός όσο και τη χρήση φυσικής προέλευσης σκευασμάτων τα οποία στόχο έχουν ν’ανακουφίσουν τα δυσάρεστα συμπτώματα του στρες με όσο το δυνατό λιγότερες παρενέργειες. Τέτοια σκευάσματα είναι οι βιταμίνες, τα βότανα και τα αιθέρια έλαια.

Πιο συγκεκριμένα, ευεργετικά μπορεί ν’αποβούν τα εξής:

ΒΟΤΑΝΑ
ΧΑΜΟΜΗΛΙ (Matricaria chamomilla), το οποίο έχει ήπιες ηρεμιστικές ιδιότητες, με όποιο συνδιασμό βοτάνων κι αν χρησιμοποιηθεί και είναι κατάλληλο και ασφαλές ακόμα και για μικρά παιδιά.
ΒΑΛΕΡΙΑΝΑ (Valeriana officinalis),που είναι ένα βότανο με ιδιαίτερα διαδεδομένες ηρεμιστικές και σπασμολυτικές ιδιότητες, δρα υπερ της τόνωσης του νευρικού συστήματος και χρησιμοποιείται με πολύ καλά αποτελέσματα και στην αντιμετώπιση της αϋπνίας σε συνδιασμό με ΠΑΣΙΦΛΟΡΑ
ΠΑΣΙΦΛΟΡΑ (Passiflora incarnata)που μαζί με τη βαλεριάνα, δρούν ενάντια στα συμπτώματα του άγχους και προάγουν τον ύπνο.
ΤΖΙΝΣΕΝΓΚ (Ginseng), το οποίο χρησιμοποιείται εδώ και εκατοντάδες χρόνια ως τονωτικό και βοηθά τον οργανισμό στο να αντιστέκεται στα συμπτώματα του άγχους. Σε γενικές γραμμές πρέπει να χρησιμοποιείται περιοδικά ανα έξι με οχτώ εβδομάδες,με διαλείμματα των δύο εβδομάδων.
ΒΑΛΣΑΜΟ (Hypericum perforatum), ένα βότανο που χρησιμοποιείται εκτενώς στην Ευρώπη στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης και μάλιστα με εξαιρετικά αποτελέσματα. Έχοντας ιδιότητες ηρεμιστικές και αναλγητικές, το βάλσαμο μπορεί να ανακουφίσει πολλά από τα συμπτώματα του άγχους, όμως δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται γυναίκες που λαμβάνουν αντισυλληπτικά ή από ανθρώπους που λαμβάνουν θεραπεία με κυκλοσπορίνες ή που πάσχουν από νόσο του ήπατος.
ΠΙΠΕΡΙ ΤΟ ΜΕΘΥΣΤΙΚΟ (Piper methysticum), που δρα ενάντια στο νευρικό άγχος, είναι ηρεμιστικό και προάγει μια γενικότερη ευεξία.

ΑΝΘΟΪΑΜΑΤΑ ΜΠΑΧ
Τα ανθοϊάματα αποτελούν μια απολύτως φυσική θεραπεία, χωρίς παρενέργειες και μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση πολλών αρνητικών συναισθημάτων, όπως φοβίες γνωστής ή άγνωστης προέλευσης, έλλειψη αυτοπεποίθησης και μειωμένη αυτοεκτίμηση.

ΑΡΩΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Τα αιθέρια έλαια είναι γνωστό ότι μπορούν να αποβούν ιδιαίτερα αποτελεσματικά σε πολλές παθήσεις, καθώς επίσης και στο άγχος. Συγκεκριμένα, για το άγχος, χρησιμοποιείστε αιθέριο έλαιο ΛΕΒΑΝΤΑΣ, είτε στο μπάνιο σας, προσθέτοντας 5-6 σταγόνες αιθερίου ελαίου, είτε βάζοντας 1-2 σταγόνες σε ένα χαρτομάντηλο ή ακόμα και στο μαξιλάρι σας, τις οποίες στη συνέχεια εισπνέετε.

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ-ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ
Οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β τονώνουν και ενισχύουν το νευρικό σύστημα, το οποίο πιθανόν να έχετε καταπονήσει από τα αγχώδη συναισθήματα. Επίσης μπορεί το άγχος να πηγάζει από την έλλειψη των παραπάνω βιταμινών, γι’αυτό προτιμήστε ένα συμπλήρωμα που να περιέχει τις βασικότερες βιταμίνες του συμπλέγματος Β όπως Β1, Β3, Β6, Β12

Θυμηθείτε ότι για ν’αντιμετωπίσετε καλύτερα μια πάθηση, προλάβετέ την πριν εμφανιστεί! Οπλιστείτε με υπομονή, αντιμετωπίστε το άγχος και αυξήστε τις πιθανότητες μακροβιότερης επιβίωσης, αλλά κυρίως χαρίστε στον εαυτό σας το υπέρτατο δώρο: την ποιότητα ζωής!

Αναδημοσίευση http://www.pharmaherb.gr

>Θεραπευτική ιππασία και ιπποθεραπεία

>H θεραπευτική ιππασία είναι μία δραστηριότητα, η οποία χρησιμοποιεί την κίνηση του αλόγου, για να βελτιώσει νευρολογικές και αισθητηριακές δυσλειτουργίες σε ασθενείς με κινητικά και νοητικά προβλήματα.
Η ιπποθεραπεία είναι το πιο εξειδικευμένο κομμάτι της θεραπευτικής ιππασίας καθώς πρόκειται για μια φυσιοθεραπευτική, εργοθεραπευτική ή λογοθεραπευτική πράξη, η οποία χρησιμοποιεί, την κίνηση του αλόγου ως μέρος ενός ολοκληρωμένου θεραπευτικού προγράμματος για να πετύχει λειτουργικά αποτελέσματα.
Η πρώτη αναφορά στα οφέλη της ιππασίας γίνεται από τον Ιπποκράτη, τον 4ο αιώνα π.χ. Πολύ αργότερα, το 1569 ο Ιταλός γιατρός Mercurialis στο βιβλίο του, με τίτλο «η τέχνη της γυμναστικής», αναφέρεται στα οφέλη της ιππασίας για το ανθρώπινο σώμα. Ενώ το 1780 ο Γάλλος γιατρός Tissot στο βιβλίο του «φαρμακευτική και χειρουργική γυμναστική», αναφέρει το βάδισμα του αλόγου ως το πιo ευεργετικό βάδισμα για το ανθρώπινο σώμα.
Στην Αγγλία η χρήση των αλόγων ως θεραπευτικό μέσο ξεκίνησε στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου χρησιμοποιήθηκαν τα άλογα για την αποκατάσταση τραυματισμένων στρατιωτών, στο Νοσοκομείο της Οξφόρδης. Ενώ στους Ολυμπιακούς αγώνες του Eλσίνκι, το 1952, η Δανέζα Liz Hartel πάσχουσα η ίδια από πολυομυελίτιδα, κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στην ιππική δεξιοτεχνία. Από το γεγονός αυτό και έπειτα, μαζί με τη φυσικοθεραπεύτρια της Ulla Harpoth, ξεκίνησαν την χρήση του αλόγου ως θεραπευτικό μέσο.
Το 1969 με την ίδρυση του οργανισμού The British Riding for the Disabled Association of Chartered Physiotherapists (RDA) στην Ευρώπη και του The North American Riding for the Handicapped Association (NARΗA) στην Αμερική, άρχισαν και οι πρώτες επιστημονικές μελέτες για τα οφέλη της θεραπευτικής ιππασίας. Στην Ελλάδα η θεραπευτική ιππασία αρχίζει να εφαρμόζεται με πρωτοβουλία της Aideen Lewis, το 1983 στον Ιππικό Όμιλο Βαρυμπόμπης, ενώ το 1992,συγκροτήθηκε ο «Σύνδεσμος Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδας»-ΣΘΙΕ.
Το 2005 με την ίδρυση του Πανελλήνιου συλλόγου ιπποθεραπευτών και εκπαιδευτών θεραπευτικής ιππασίας (ΠΑΣΙΕΘΙ) και της επιστημονικής εταιρίας θεραπευτικής ιππασίας και ιπποθεραπείας Ελλάδος (ΕΕΘΙΙΕ) η θεραπευτική ιππασία ξεφεύγει από τα πλαίσια του εθελοντισμού και εφαρμόζεται μόνο από εξειδικευμένους θεραπευτές (φυσικοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, ψυχολόγους).
Μιλάμε πλέον για ιπποθεραπεία, τη μεταφορά, δηλαδή, μιας φυσιοθεραπευτικής ή εργοθεραπευτικής συνεδρίας πάνω στη ράχη του αλόγου, εκμεταλλευόμενοι τα πολλαπλά οφέλη που μας δίνει η κίνηση του αλόγου, η επαφή του ασθενούς με το άλογο σαν οντότητα και ο χώρος όπου διεξάγονται οι θεραπευτικές συνεδρίες.
Η τρισδιάστατη αμφοτερόπλευρη κίνηση που παράγει το άλογο κατά τη βάδιση μεταφέρεται στη λεκάνη του αναβάτη, δίνοντας του ένα πρότυπο κινήσεως, το οποίο είναι ανάλογο με το πρότυπο κινήσεως της ανθρώπινης βάδισης. Όταν το άλογο περπατά δηλαδή, μιμείται τον ανθρώπινο βηματισμό, μεταφέροντας στον κορμό του ιππέα του, την ίδια ακριβώς κίνηση που μεταδίδουν τα πόδια στους ανθρώπους με φυσιολογική κίνηση. Αναπτύσσονται έτσι, αυτόματοι μηχανισμοί αναπροσαρμογής της στάσης, που αποτελούν το υπόβαθρο για κάθε κινητική δραστηριότητα. Οι μηχανισμοί αυτοί είναι: οι αντιδράσεις προσανατολισμού και οι ισορροπητικές αντιδράσεις.
Παράλληλα, το κάθισμα στη ράχη του αλόγου βοηθά στη διατήρηση του εύρους κίνησης των αρθρώσεων των ισχίων. Όπως είναι γνωστό, ο αυξημένος μυϊκός τόνος οδηγεί, αφ’ ενός, σε βράχυνση του μυός και αφ’ ετέρου σε παραμόρφωση της άρθρωσης. Με τη συστηματική ιπποθεραπευτική παρέμβαση πετυχαίνουμε την αύξηση του εύρους κίνησης της άρθρωσης, τη μείωση της σπαστικότητας και τη χαλάρωση του μυϊκού συστήματος. Αποτρέπουμε τη δημιουργία συγκάμψεων και διατηρούμε τις αρθρώσεις άμφω σε καλή κατάσταση.
Ο σημαντικότερος παράγοντας που διαφοροποιεί την ιπποθεραπεία από τις άλλες θεραπείες είναι ο χώρος που διεξάγονται οι συνεδρίες (ένας χώρος πλούσιος σε κινητικά, οπτικά και αισθητικά ερεθίσματα). Διότι, είναι γνωστό ότι, η ενεργητική αλληλεπίδραση με το περιβάλλον είναι απαραίτητη προκειμένου να μπορέσει ένας άνθρωπος να εξάγει και να αφομοιώσει τις απαραίτητες πληροφορίες για το περιβάλλον. Είναι προφανές από μελέτες ότι η φύση του περιβάλλοντος (δομή , χωροταξία, δυνατότητες για κοινωνική επαφή ,σωματική δραστηριότητα και άσκηση) επηρεάζουν την οργάνωση και την αναδιοργάνωση του εγκεφάλου μετά από βλάβη.
Τα τελευταία χρόνια, πολλοί επιστήμονες που μελετούν την πλαστικότητα του εγκέφαλου (την ικανότητα δηλαδή του εγκεφάλου να τροποποιείται τόσο μορφολογικά, όσο και λειτουργικά, ως απάντηση σε αλλαγές στο περιβάλλον), με κορυφαίο τον δρ Greenough, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, απέδειξαν ότι ο βασικότερος παράγοντας που καθορίζει την εγκεφαλική οργάνωση και τις νέες εσωτερικές διασυνδέσεις είναι το σύνθετο περιβάλλον (με πολλά παιχνίδια και δραστηριότητες, πολύ πλουσιότερο σε ερεθίσματα από το συνηθισμένο περιβάλλον).
Πολλοί μελετητές έχουν αναφερθεί στη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του ασθενούς και του αλόγου. Μια σχέση η οποία περιγράφεται άλλοτε σαν σχέση εμπιστοσύνης και άλλοτε ως σχέση αλληλοσεβασμού και αγάπης. Το σημαντικό είναι ότι το άλογο ως οντότητα, αποτελεί κίνητρο για να επικοινωνήσει ο ασθενής μαζί του, νοητικά ή σωματικά. Εμείς οι θεραπευτές εκμεταλλευόμαστε αυτή τη διάθεση των ασθενών για επικοινωνία για να αποκομίσουμε οφέλη, τα οποία θα βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής του.
Σε ποιες περιπτώσει σας ωφελεί η ιπποθεραπεία :
* εγκεφαλική παράλυση,
* σύνδρομο Down,
* σκλήρυνση κατά πλάκας,
* αυτισμός, νοητική υστέρηση, μαθησιακές δυσκολίες, προβλήματα συμπεριφοράς, διαταραχές του λόγου, ψυχικές διαταραχές, δυσλεξία, υπερκινητικότητα,
* παραπληγία, ημιπληγία,
* κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, κακώσεις νωτιαίου μυελού, απουσία άκρων,
* προβλήματα όρασης, ακοής,
* μυασθένειες.

Θεραπευτικά αποτελέσματα
* ομαλοποίηση του μυϊκού τόνου
* βελτίωση ελέγχου κεφαλής, κορμού και λεκάνης
* αναχαίτιση παθολογικών προτύπων κίνησης και προώθηση των φυσιολογικών
* βελτίωση της ισορροπίας
* προώθηση σωστής στάσης σώματος
* βελτίωση του λόγου
* προώθηση και βελτίωση της βάδισης
* αύξηση του εύρους κινήσεων των αρθρώσεων
* βελτίωση των προστατευτικών αντιδράσεων
* βελτίωση του κινητικού συντονισμού
* βελτίωση της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας και της αντοχής

Αναδημοσιευση από http://www.zougla.gr