>Είπαν …

>

Όλοι μας ως το τέλος της ζωής μας κουβαλάμε τα υπολείμματα από τη γέννησή μας, τις μεμβράνες και το κέλυφος από τ’ αυγό ενός αρχέγονου κόσμου. Πολλοί δεν καταφέρνουν ποτέ να γίνουν άνθρωποι. Παραμένουν βάτραχοι, σαύρες, μυρμήγκια. Πολλοί είναι άνθρωποι από τη μέση κι απάνω και ψάρια από τη μέση και κάτω. Ο καθένας, ωστόσο, αντιπροσωπεύει μια προσπάθεια της φύσης να δημιουργήσει μια ανθρώπινη ύπαρξη. Οι ρίζες μας είναι κοινές. Όλοι προερχόμαστε από την ίδια μήτρα. Το κάθε άτομο ξεπετιέται από την ίδια άβυσσο, αγωνίζεται να πετύχει το σκοπό του. Καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο, μα κάθε άνθρωπος μπορεί να εξηγήσει μόνο τον εαυτό του».

Από τον Έρμαν Έσσε (2006), «Ντέμιαν»

>Έχουμε μια Μαμά!

>Η σχέση κάθε παιδιού με τη μαμά του περνάει από σαράντα κύματα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του :
3 χρονών : «Σε αγαπώ μαμά»!
10 χρονών : «Καλά ό,τι πεις μαμά»!
16 χρονών : «Η μαμά μου είναι τόσο ενοχλητική!»!
18 χρονών : «Θέλω να φύγω από αυτό το σπίτι»!
25 χρονών : «Μαμά, είχες δίκιο»!
30 χρονών : «Θέλω να γυρίσω πίσω στο σπίτι της μαμάς μου»!
50 χρονών : «Δεν θέλω να χάσω τη μαμά μου»!
70 … χρονών : «Θα έδινα τα πάντα για να ήταν εδώ η μαμά μαζί μου»!

>Πώς να παραμείνετε νέοι

>

Μικρές, απλές ιδέες …

1. Πετάξτε τους ασήμαντους αριθμούς .. Αυτό συμπεριλαμβάνει την ηλικία, το βάρος και το ύψος. Αφήστε τους γιατρούς να νοιάζονται γι’αυτά.  Γι’αυτό τους πληρώνετε άλλωστε. 
2. Κρατήστε μόνον τους ευχάριστους φίλους.  Οι γκρινιάρηδες σας ρίχνουν. 
3. Να μαθαίνετε συνεχώς! Μάθετε περισσότερα για τους υπολογιστές, τις τέχνες, την κηπουρική, ο,τιδήποτε, ακόμη και για το ραδιόφωνο.  Να μην αφήνετε ποτέ τον εγκέφαλο ανενεργό.  «Ένα ανενεργό μυαλό είναι το εργαστήρι του Διαβόλου».  Και το επίθετο του διαβόλου είναι Αλτζχάιμερ. 
4. Απολαύστε τα απλά πράγματα. 
5. Γελάτε συχνά, διαρκώς και δυνατά. Γελάστε μέχρι να σας κοπεί η ανάσα. 
6. Τα δάκρυα τυχαίνουν… Υπομείνετε, πενθήστε, και προχωρήστε παραπέρα. Το μόνο άτομο, που μένει μαζί μας για ολόκληρη τη ζωή μας είναι ο εαυτός μας. Να είστε ΖΩΝΤΑΝΤΟΙ ενόσω είστε εν ζωή. 
7. Περιβάλετε τον εαυτό σας με ό,τι αγαπάτε, είτε είναι η οικογένεια, τα κατοικίδια, η μουσική, τα φυτά, τα ενδιαφέροντά σας, ο,τιδήποτε. Το σπίτι σας είναι το καταφύγιό σας. 
8. Να τιμάτε την υγεία σας : εάν είναι καλή, διατηρήστε την.  Εάν είναι ασταθής, βελτιώστε την. Εάν είναι πέραν της βελτιώσεως, ζητήστε βοήθεια. 
9. Μην κάνετε βόλτες στην ενοχή. Κάντε μια βόλτα στα μαγαζιά, ακόμη και στον διπλανό νομό ή σε μια ξένη χώρα αλλά ΜΗΝ πηγαίνετε εκεί που βρίσκεται η ενοχή. 
10. Πείτε στους ανθρώπους που αγαπάτε ότι τους αγαπάτε, σε κάθε ευκαιρία. 

γιατί : 

• η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε, αλλά από τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα
• το ταξίδι της ζωής δεν είναι για να φθάσουμε στον τάφο με ασφάλεια σ’ένα καλοδιατηρημένο σώμα, αλλά κυρίως για να ξεγλυστρούμε προς όλες τις πλευρές, πλήρως εξαντλημένοι, φωνάζοντας «…ρε γαμώτο…..τί βόλτα!».

Από τον  George Carlin (1937 – 2008), αμερικανός κωμικό (stand-up comedian) και κοινωνικό σχολιαστή.

>Είπαν …

>

 

Για να πλάσεις παιδιά πρέπει πρώτα να πλάσεις τον εαυτό σου.  Αλλιώς θ’αναζητάς να τα πλάσεις μέσα από ζωώδεις ανάγκες ή από μοναξιά ή για να μπαλώσεις τρύπες δικές σου.  Το καθήκον σου σα γονιός δεν είναι να παραγάγεις άλλον έναν εαυτό, αλλά κάτι υψηλότερο.  Είναι να παραγάγεις έναν δημιουργό!

Από τον Ι.Yalom (1992)  «Όταν έκλαψε ο Νίτσε»

>Είπαν …

>

Ένας μαθητής δεν μπορεί ποτέ να μιμηθεί τα βήματα του οδηγού του.  Ο καθένας έχει τον τρόπο του να βλέπει τη ζωή, να ζει τις δυσκολίες και τις κατακτήσεις.  Το να διδάσκεις είναι να δείχνεις αυτό που είναι δυνατό. Το να μαθαίνεις είναι να το κάνεις δυνατό για τον εαυτό σου.

Από τον P.Coelho (2000), «Το ημερολόγιο ενός μάγου»

>Είπαν …

>

Ο άνθρωπος δε θα πάψει ποτέ να ονειρεύεται.  Το όνειρο είναι η τροφή της ψυχής, όπως τα φαγώσιμα είναι η τροφή του σώματος.  Πολύ συχνά, στη ζωή μας, βλέπουμε τα όνειρα και τις επιθυμίες μας να σβήνουν, να μην εκπληρώνονται, αλλά πρέπει να εξακολουθούμε να ονειρευόμαστε, διαφορετικά η ψυχή μας πεθαίνει και η Αγάπη δεν μπορεί να εισχωρήσει!

Από το P.Coelho, Το ημερολόγιο ενός μάγου (2000)

>Είπαν …

>

Όταν ταξιδεύεις προς ένα στόχο, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να προσέχεις το δρόμο σου.  Αυτός σου διδάσκει τον καλύτερο τρόπο για να φτάσεις στο σκοπό σου και σε πλουτίζει καθώς τον διατρέχεις … Μπορεί να γίνει καλύτερος ή χειρότερος, αυτό εξαρτάται από το δρόμο που επιλέγουμε για να φτάσουμε στο στόχο μας κι από τον τρόπο με τον οποίο διανύουμε το δρόμο αυτό.

Από τον P.Coelho, Tο ημερολόγιο ενός μάγου (2000)

>Είπαν …

>

Ο καλύτερός μας εαυτός, σαν το λεπτό λουλούδι πάνω στους καρπούς, θέλει άγγιγμα απαλό και τρυφερό. Τέτοια στοργή, όμως, ούτε στον εαυτό μας δείχνουμε, ούτε στους άλλους

Henry David Thoreau (1817-1862)

>Αναζητώντας το μονοπάτι της ψυχής

>

Οι καρδιές σας γνωρίζουν σιωπηλά τα μυστικά των ημερών και των νυχτών.
Αλλά τ’ αφτιά σας διψούν για τον ήχο της γνώσης της καρδιάς σας.
Θέλετε να γνωρίσετε με λόγια αυτό που γνωρίζετε από πάντα στη σκέψη.
Θέλετε ν’ αγγίξετε με τα δάχτυλά σας το γυμνό σώμα των ονείρων σας.
Και είναι καλό που το θέλετε.
Το κρυφό πηγάδι της ψυχής σας πρέπει να αναβλύσει και να τρέξει κελαρύζοντας προς τη θάλασσα.
Και ο θησαυρός του άπειρου βάθους σας πρέπει να αποκαλυφθεί στα μάτια σας.
Δεν πρέπει όμως να υπάρχουν ζυγαριές για να ζυγίζουν τον άγνωστο θησαυρό σας. Και μη μετράτε τα βάθη της γνώσης σας με το βυθομετρικό κοντάρι ή το σχοινί.
Γιατί ο εαυτός είναι μια θάλασσα απεριόριστη και άμετρη.
Μη λέτε, «Βρήκα την αλήθεια», αλλά να λέτε, «Βρήκα μιαν αλήθεια».
Μη λέτε, «Βρήκα το μονοπάτι της ψυχής», αλλά να λέτε, «Συνάντησα την ψυχή που περπατούσε στο μονοπάτι μου».
Γιατί η ψυχή περπατά πάνω σ’ όλα τα μονοπάτια.
Η ψυχή δεν περπατά πάνω σε μια γραμμή, ούτε μεγαλώνει σαν καλάμι.
Η ψυχή ξεδιπλώνεται, όπως ο λωτός με τα αναρίθμητα πέταλα.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν «Ο Προφήτης, Ο κήπος του Προφήτη». 

>Τι παράξενοι που είναι οι άνθρωποι!

>

Οι άνθρωποι σκέφτονται και ενεργούν ανάποδα :

Βιάζονται να μεγαλώσουν και μετά αναστενάζουν για τη χαμένη τους νεότητα.

Χάνουν την υγεία τους για να… αποκτήσουν χρήματα και στη συνέχεια χάνουν τα χρηματα τους για να έχουν υγεία.

Σκέφτονται με άγχος το μέλλον, ώστε αμελούν το παρόν και τελικά ζούν σαν να μην εμπρόκειτο να πεθάνουν ποτέ και πεθαίνουν σα να μην είχαν ζήσει ποτέ…

Από τον Paulo Coelho